حال وهواي شخصي

با خود عهد کرده بودم که اولین فرصتی که دست داد، بنویسم. قصد داشتم از تجربیات مدیریتی بنویسم که مدتی است که جای آن در روزنوشت‌های بهساد کم رنگ است. اما از دیشب که عکس‌های کودک کرد سوری را دیده‌ام، در بهت و حیرت به سر می‌برم. ما دانشمند علم مدیریت کم نداریم. در جهان امروز…

چند روزی می‌شود که روزنوشت‌های بهساد ده ساله شده است….روزهایی که برای نوشتن روز‌نوشت‌ها بیش‌تر فکر می‌کنم و این فکر کردن باعث کم‌تر نوشته شدن می‌شود.  

یادم آمد که پیش‌تر از این‌ها نیز درباره هویت نوشته بودم. (این جا). آن نوشته بر اساس نظرهای دوستان در ذیل آن بیش‌تر یک نوشته انتقادی از برخی کارمندان دولت برداشت می‌شد که البته دارای هویت قرضی و میرا هستند که در این نوشته به آن پرداخته خواهد شد. در بخش اول این نوشته، «مدیر»…

خیلی وقت است که ذهنم در حول و حوش این موضوع پرسه می‌زند. داشتم فکر می‌کردم که خیلی‌ها در دنیا و به خصوص کشور ما این روزها به دنبال پول هستند. پول‌دار شوند تا ماشین خوب سوار شوند، خانه خوب داشته باشند، مسافرت خارج از کشور بروند و به عبارتی نه تنها لَنگ ِ زندگی…