می دانم که در نوشتنم تاخیر افتاده است. مصلحت‌سنجی‌ها از یک طرف باعث شده که هر وقت بخواهم بنویسم، کلی به عواقب آن فکر کنم و دست آخر ننویسم و از طرف دیگر هم نوشتن یک متن شخصی که نیروی ذهنی زیادی از من می‌گیرد، باعث شده است که از ذهن لازم برای نوشتن روزنوشت‌های…

پایان سال ۹۲ چیزی ننوشتم. سال بحران بود. خسته بودم و با روحی آزرده قدم به سال جدید می‌گذاشتم. وقتی در بحران باشی، نقاب خیلی‌ها که شکل اسکناس دارند و تو را هم به شکل خود می‌بینند، کنار می‌رود و چقدر زشتی‌های پنهان خوب عیان می‌شود. بیش از بحران بهساد، هویت اخلاقی جامعه برایم زیر…

چند روز پیش بود که لپ‌تاپ را فراموش کرده بودم با خودم به شرکت بیاورم. پشت میز یکی از هم‌کاران که نبود نشستم و با کامپیوترش مشغول کار شدم. به نظرم کار سختی بود و چند مشکل در مورد کامپیوتر و میزش وجود داشت. احساس می‌کردم که خیلی از شرایط کاری او غافل بودم و…

چند روزی می‌شود که روزنوشت‌های بهساد ده ساله شده است….روزهایی که برای نوشتن روز‌نوشت‌ها بیش‌تر فکر می‌کنم و این فکر کردن باعث کم‌تر نوشته شدن می‌شود.  

یادم آمد که پیش‌تر از این‌ها نیز درباره هویت نوشته بودم. (این جا). آن نوشته بر اساس نظرهای دوستان در ذیل آن بیش‌تر یک نوشته انتقادی از برخی کارمندان دولت برداشت می‌شد که البته دارای هویت قرضی و میرا هستند که در این نوشته به آن پرداخته خواهد شد. در بخش اول این نوشته، «مدیر»…