آسیب‌شناسی صنعت فناوری اطلاعات استان مرکزی-قسمت دوم
در ادامه بخش اول که به موضوع پشتیبانی علمی اختصاص یافته بود. بخش دوم آسیب شناسی، به موضوع پشتیبانی صنفی اختصاص دارد.
در مورد پشتیبانی صنفی به نظر می‌رسد که این پشتیبانی در سطح استان مرکزی در حد صفر وجود دارد. عامل اصلی در بروز چنین شرایطی نبود نهاد صنفی حامی در گذشته و بی‌تجربگی و برخی از مشکلات دیگر در سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان مرکزی می‌باشد. به طور مشخص هیئت رئیسه نظام صنفی ابتدا با انحصارگرایی و دشمن تراشی در داخل و خارج از نظام صنفی، مانع استفاده از توانمندی‌های موجود گردید و زمانی نسبت به فراخوان توسعه مدیریت اقدام نمود که روند ناصواب گذشته، درخت نوپای نظام صنفی را در استان خشک نموده و نه خبری از تاک بود و نه تاک‌نشان. گناه نابخشودنی این آقایان، صدمات جدی به فناوری اطلاعات استان وارد نمود که به راحتی قابل جبران نمی‌باشد. نبود حمایت صنفی از واحدهای فعال در استان باعث شده‌است که این واحدها در مقابل سازمان‌هایی مانند اداره امور مالیاتی، سازمان کار و امور اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی که گاه به فعالان حوزه اقتصادی به عنوان دزد زالوصفت و انگل اجتماع نگاه می‌کنند و به طور اختصاصی درک کمی از حوزه فناوری اطلاعات دارند. کاملا بی‌دفاع باشد. همسان پنداشتن کارگر و دانشگر(Knowledge Worker) در اداره کار و استفاده ناآگاهانه از قوانین در شوراهای تشخیص و هیات‌های حل اختلاف، ناشناخته بودن و تایید نشدن برخی هزینه‌‌های مرتبط با فناوری اطلاعات در حوره مالیاتی، نبود حمایت صنفی را در جهت آگاهی بخشی به نهادهای دولتی به سادگی مشخص می‌سازد. اما روی دیگر سکه، بی‌هویتی صنفی فعالان حوزه فناوری اطلاعات در استان می‌باشد. عدم بهره‌گیری از امکانات رفاهی مشترک مانند تورهای تفریحی، اماکن ورزشی و …، نبودن نهادهایی مانند تعاونی مسکن و مصرف، نبود نشست‌های تخصصی و صنفی جهت هم‌اندیشی و تبادل و تضارب آرا و افکار و عدم وجود بسیاری حرکت‌های صنفی باعث شده است که هویت صنفی واحدهای فناوری اطلاعات استان از سایر اقشار هم رده مانند مهندسین عمران و پزشکان و در مواردی از نانوایان و قصاب‌ها نیز کمتر باشد. البته نباید در این میان از توسعه نیافته‌گی فرهنگی فعالان حوزه نیز غافل شد که در جای خود قابل بحث و بررسی است.