عرض شود که: مطالب زیادی در ذهنم برای نوشتن هست. سهل و ممتنع، منسجم و پراکنده. گاهی اوقات پراکنده گویی می‌کنم و گاه منسجم می‌نویسم و این‌بار پراکنده‌های منسجمی در ذهن دارم که می‌توان از بعضی از آن‌ها نوشت. این‌که می‌گویم بعضی، برای این است برخی نوشته‌ها خصوصی‌تر هستند. یادم می‌آید که اولین روزی که…
در نوشته قبلی از افراد تعطیلی دوست نوشته بودم و در این نوشته می‌خواهم کمی به ریشه‌های آن بپردازم. به طور واضح یکی ار نشانه‌ها و به طریق دیگر دلایل توسعه نیافتگی ما، فرهنگ عدم علاقه به “کار” می‌باشد که نمادهای آن در سازمان‌‌‌های دولتی (بیشتر) و خصوصی (کمتر) به فراوانی وجود دارد. بسیاری از…
در یک ماراتن نفس‌گیر، تغییرات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در بهساد به پایان خود نزدیک می‌شود و تغییرات متدولوژی انجام کار پس از آن شروع می‌شود که به یقین به مراتب سخت‌تر از تغییرات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خواهد بود. رسما در بخش فنی شرکت مستقر شده‌ام و به نوعی همکاران مجبور به تحمل من بوده و…
مطلب برای نوشتن زیاد در ذهنم پرسه می‌زند. روزگارم مانند آدم نشسته در قطار است که بعضی از اجسام و افراد در کنار او ثابت هستند و محیط به سرعت در حال حرکت و تغییر است. بر خلاف اعتقادی که برای پاسخ دادن به نظرات روزنوشت‌ها دارم، متاسفانه وقت و بیشتر از آن ذهن آزاد…
این روزها خیلی زیاد به یاد این مطلب از افشار محبی افتاده‌ام که در مورد بی‌سوادی نوشته بود. حسی است که این روزها با مشکلاتی که برای Serverکارفرما به وجود آمده است، ذهنم را اذیت می‌کند. در مورد Error Handling تقریبا همه کارها را به خوبی انجام داده‌ایم و خطاهای سیستم مدیریت می‌شوند. اما یک…