یکی از مسائلی که همواره هر شرکتی با آن روبرو است ، رقابت است. رقابت انواع خاصی دارد که کمی به آن می پردازیم :
- رقابت شرکت ها و یا افراد در یک بخش از بازار با یکدیگر که بر اساس قواعد صحیح بازی صورت می گیرد و موجب پیشرفت همگان می شود. در این رقابت ممکن است بازندگانی نیز وجود داشته باشند که با توجه به اصل هر شکست یک تجربه است. این باخت نیز می تواند به عنوان یک سرمایه گذاری و نه هزینه محسوب شود. نتیجه مستقیم این رقابت ، خلق ارزش افزوده می باشد.
- رقابت ذی نفعان یک بخش از بازار که با حمایت و رانت یک بخش دیگر از بازار بر اساس قواعد ناصحیح بازی صورت می گیرد. این نوع بازی اگر چه مذموم است، اما بازهم می تواند در نوع خود از سازندگی در کنار ویرانگری برخوردار باشد. نتیجه مستقیم این رقابت خلق ارزش افزوده و افزایش ثروت و یا قدرت در بخش دیگری از جامعه باشد.
- رقابت بخش دولتی با بخش خصوصی که بر اساس قاعده قدرت و نفوذ صورت می گیرد. این رقابت به طور کلی برای هر دو طرف زیانبار و مهلک است. بخش دولتی بر اساس قدرت و نفوذ ذاتی ، بخش خصوصی را از بین می برد و با توجه به انحصار به وجود آمده و اصل “دولت تاجر خوبی نیست” ، دچار کاهش بهره وری شده و نهایتا خود و جامعه را دچار آسیب های جدی می کند . البته اگر بخش خصوصی در این رقابت با صرف هزینه های زیاد زنده بماند ، انصافا پوست کلفت می شود.
- رقابت دو بخش دولتی ( مثل دو بانک ) در حوزه اقتصادی با یکدیگر که گرچه با توجه به چاقی بیش از حد بازیگران یک بازی پویا محسوب نمی شود. اما بازی خطرناک و ویرانگری نیز محسوب نمی شود.
- رقابت یک یا چند گروه در بخش دولتی در حوزه های اقتصادی و یا اجتماعی و یا سیاسی که رابطه پیچیده ای هم با بازیگران بخش خصوصی پیدا کند. این رقابت زیانبارترین رقابتی است که می تواند بنیان یک اقتصاد و حتی یک جامعه را از هم متلاشی کند. جنگ عراق و از بین رفتن جان بسیاری از مردم این سرزمین نمونه ای از نتایج زیانبار این رقابت است که در اقتصاد جهانی شکل گرفته است.
هر چه باشد ، با کنار رفتن ارزش های دینی و اخلاقی ، رقابت از نوع سازنده خود خارج شده و به نوع ویرانگر نزدیک می شود. خداوند همه ما را از این آفات محفوظ بدارد.