اول: دوازده سال روزنوشت‌های بهساد دوازده سال از نوشتن روزنوشت‌های بهساد می‌گذرد. این روزها که بازهم کم‌تر از گذشته می‌نویسم و تصمیم دارم بیش از پیش بنویسم و بازهم کم‌تر می‌نویسم. کم‌تر نوشتن دلایلی دارد. از جمله این که خوانندگان بیشتر به سمت و سوی تلگرام و اینستاگرام خوانی رفته‌اند و چون مخاطب است که…
پیرو نوشته قبل دیروز نامه‌ای از یکی از کارشناسان بسیار محترم صندوق نوآوری و شکوفایی دریافت کردم که منجر به مکاتباتی دو جانبه پیرامون آن نوشته گردید. در آن نامه و مکاتبات دو جانبه بعدی آن علاوه بر توضیح بسیاری از شرایط، نکاتی نیز در مورد افراد بازدید کننده از شرکت بهساد آورده شده بود…
در آن اوایل که تازه کار را شروع کرده بودیم و یا حتی تا چند سال گذشته، اگر مشتری به سراغمان می‌آمد، خیلی زیاد سعی در جذب آن داشتیم و به هر ترتیبی تلاش می‌کردیم که قرارداد ببندیم. رویکردی که اشتباه بود! واقعیت این است که هر کاری حتی به قیمت خوب، ارزش انجام دادن…
نگاه می‌کنم به مدیر دولتی که می‌گوید بودجه نداریم تا هزینه پروژه را پرداخت کنیم و بعد می‌فهمم خودش چند برابر آن پروژه حقوق می‌گیرد. آقای «شهردار» را یادم می‌آید که به من می‌گفت که قانون اجازه این کار را به من نمی‌دهد و بعدها به جرم گرفتن رشوه محکوم شد. به یاد آقای معاون…
نوشتن این موضوع سال‌هاست که در ذهن من می‌چرخد. گو این‌که گه‌گاه به آن اشاره‌های مختصری هم داشته‌ام. امیدوارم بتوانم که با چرخش کلمات هم مفهوم را برسانم و هم از زهر نوشته بکاهم و جمعی را از خود و این واژه‌های سرگردان رنجیده نکنم. اعتقاد و باور دارم که کار کردن به سه گونه…
عصر وبلاگ نویسی رو به پایان است. ورود رسانه‌های جدید مانند تلگرام و اینستا گرام، مردم کتاب نخوان ما را از پاراگراف‌خوانی وبلاگی نیز فراری داده و به جمله‌خوانی موبایلی هدایت کرده است. این به نوع خود یک فاجعه فرهنگی محسوب می‌شود و این موضوع جامعه را به سمت و سوی کم عمق شدن هر…
به طور اصولی اعتقادی به اجبار نگاه داشتن همکاران به خصوص با ابزار سفته و ضمانت ندارم. کسی که بخواهد برود، اول از همه روح و دلش از بهساد رفته. و کسی که با دلش در بهساد نباشد، به محیط کار آسیب می زند (حتی اگر خود نخواهد). با همه این احوال یک روز هنگام…
چندی پیش به دیدار یک دوست قدیمی رفتم. دوستی که از سن پنج سالگی باهم بزرگ شدیم و مدرسه رفتیم و درس خواندیم و البته دانشگاه و درس و کار فاصله زیادی بین ما ایجاد کرد و عجیب که بر خلاف راه بسیار متفاوتی که بعد از دیپلم رفته بودیم، قرابت‌های فکری و کرداری زیادی باهم داشتیم….
بهساد خاص است. بازاریابی آن خاص‌تر! چند سال پیش مدیر بازاریابی داشتیم که به من می‌گفت: “زیر میزی ندهم، خالی‌بندی نکنم، …، آن‌وقت پروژه هم بگیرم؟ نمی‌شود برادر، نمی شود” معمولن بعد از جلسات با مشتری هم بحث داشتیم. به من می‌گفت «ضد فروش» کار می‌کنم. اما چه می‌شد کرد، اهل زیرمیزی و رشوه با…
چند وقت پیش بود که یکی از فروشندگان که مطالبات مالی از شرکت داشت تماس گرفت. واقعیت این بود که مشتریان دولتی ما هیچ کدام صورت وضعیت هایمان را پرداخت نکرده بودند و وضعیت نقدینگی شرکت آنقدر خوب نبود که بتوانیم مطالبات او را پرداخت کنیم. اول که مسئول دفتر به من گفت که خانم فلانی…