نیاز از یاد رفته
تا به حال فکر می‌کردم که چرا در دانشگاه‌های ما (یعنی حتی آن دانشگاه‌های واقعی) مهارت‌های فنی لازم به دانشجویان ارائه داده نمی‌شود. چندی است که موضوع برایم عمیق‌تر شده است.
در دانشگاه‌های ما درس‌هایی وجود دارد به نام درس‌های عمومی، از زبان انگلیسی گرفته تا معارف اسلامی و اخلاق و در نهایت تربیت بدنی.
عمده این درس‌ها توسط دانشجویان، به خصوص دانشجویان مهندسی جدی گرفته نمی‌شوند و البته با یک دیدگاه به نسبت واقع بینانه توسط خود دانشگاه نیز جدی گرفته نمی‌شود…
غافل از این‌که بزرگ‌ترین مشکل ما در جامعه و محیط کار، عدم وجود مهارت‌های عمومی، ارتباطی، اخلاقی و فقدان جهان‌بینی است.
در ساده‌ترین شکل ممکن بیشتر کارشناسان ما از نوشتن یک نامه ساده و رعایت آیین نگارش ناتوان هستند. با یک نگاه موشکافانه متوجه می‌شویم که مفاهیمی مانند کار تیمی، رفتار در بحران و تعارض، اخلاق و … هیچ‌گاه به ما آموزش داده نشده و افراد بر اساس زمینه خانوادگی و جامعه اطراف خود به محیط کار وارد می‌شوند و اتفاق می‌افتد آن‌چه می‌دانید.
جالب این‌جاست که ورزش نیز به فراموشی سپرده شده و درصد افراد دارای اضافه وزن (در نتیجه سایر بیماری‌های ناشی از آن) روز به روز در جامعه (کاری) اضافه می‌شود.
رفتارهای افراد در محیط کار بیشتر نتیجه باورهای خانوادگی، مسلکی و عرفی آن‌هاست تا منتج از آموزش مدون و هدف محور. اگر روزی متصدیان امور تصمیم گرفتند که فکری به حال آموزش در دانشگاه‌ها داشته باشند، بد نیست که بدانند دروس عمومی نه بر اساس کلیشه‌های رایج بلکه بر اساس نیاز جامعه باید مورد بازنگری قرار گیرد.