مدرک یا توانمندی؟ مسئله این است.
عرض شود که:
وسوسه ادامه تحصیل تازه دانشآموختگان یکی از دغدغههایی است که بر وضعیت منابع انسانی شرکتهای فناور و البته بهساد تاثیرهای خاصی دارد. بارها پیش آمدهاست که فردی که در پروژهای نقش بارزی داشتهاست با فرا رسیدن مهرماه تصمیم به ترککار و مطالعه برای امتحان میگیرد. صرفنظر از نتیجه امتحان که قبول شدن و یا نشدن باشد، به نظرم میرسد این روشکه همه افراد یک جامعه تصمیم بگیرند که حتی از مقطع سوم راهنمایی به بعد ادامه تحصیل بدهند نشانه یک ناهنجاری اجتماعی است. اینکه همه راههای موفقیت به دانشگاه ختم شود، یک باور اشتباه است که متاسفانه در ایران دولت نیز برای پوشش معضل بیکاری به آن دامن میزند و با گسترش دامنه آن به معضلی به نام مدرکگرایی، وقایعی مانند دکتر! کردان را به وجود میآورد که هزینههای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زیادی را به کشور تحمیل میکند. در دنیا و در ایران کسب و کارهای متفاوتی را میشناسیم که توسط یک فرد و یا افرادی فاقد تحصیلات دانشگاهی و حتی متوسطه اداره میشود که بسیار هم موفق هستند. همگی افراد توانمندی را میشناسیم که بدون داشتن مدرک تحصیلی از موفقیتهای بالایی در حوزه کاری خود برخوردارند. باید با خودمان صادق باشیم که هدف از ادامه تحصیل چیست و نرخ بازگشت این سرمایه زمانی و عمر چقدر است. آیا تمام افرادی که کارشناس و یا کارشناس ارشد هستند از تمام افرادی که دیپلم و زیر دیپلم هستند موفقترند؟ بیآنکه بخواهم و یا حتی بتوانم در این مورد قضاوت کنم باید بگویم که موفقیت نیاز به توانمندی دارد و تحصیلات به معنای رایج آن فقط یک پیشران جهت کسب دانش محسوب میشود که امروزه آن هم با سیاستهای اشتباه دولتی در بسیاری از موارد از اثربخشی لازم و کافی نیز برخوردار نمیباشد و اینکه این دانش به توانایی منجر شود خود نیازمند یک فرآیند دیگر میباشد. در کشورهای پیشرفته برای نهادینهسازی این توانمندیها روشهای جالبی وجود دارد، تایید صلاحیتهای فنی مانند MCSE ، OCP ، PMP و … یکی از راههای نهادینهسازی توانمندیهای غیر دانشگاهی است. برای بهدست آوردن توانمندی به عدد آدمهای روی زمین راه وجود دارد که ادامه تحصیل به شرط فراهم بودن سایر جهات فقط یکی از راههای آن است. مهم این است که خود را شناخته و با داشتن یک چشمانداز روشن، راهی که را مناسب ما میباشد انتخاب کنیم.
با سلام
البته یک مهندس نرم افزار باید علاوه بر آشنایی با برنامه نویسی ، دارای دانش و تخصص هایی نظیر مهارت های فنی، مدیریت پروژه، مهارت های شناختی ، درک سازما نها در سطح گسترده ، توانایی کار تیمی،یادگیری، و کسب دانش در زمینه ی حوزه ی فعالیت خود باشد. متأسفانه، دور ههای آموزشی مهندسی نرم افزار، کمتر به این مفاهیم پرداخته اند و بنابراین لازم است بازنگری عمیقی در ساختار و محتوای دوره های آموزشی مهندسی نرم افزار صورت پذیرد.