چهار سال روزنوشت‌ها، حافظه فرهنگ سازمانی بهساد

عرض شود که:

سوم اسفند، سال ۸۳ اولین نوشته روزنوشت‌های بهساد نوشته شد. ناگفته نماند که بهساد در سال‌های اول هم یک وبلاگ داشت که مثلا قرار بود ناشناس نوشته شود. به هر ترتیب وبلاگ اولیه بهساد در اثر مسائل فنی و اختلافات آن روزگار که منجر به جدایی یکی از وبلاگ‌نویسان شد. به محاق خاموشی پیوست. اواخر سال ۸۳ بود که تصمیم گرفته شد وبلاگ شناسنامه دار، به نام بهساد منتشر شود. البته چون هنوز هم خیلی موضوع وبلاگ داشتن یک شرکت جا نیفتاده بود، تصمیم بر این شد که روزنوشت‌ها در بلاگر منتشر شود که با مرور زمان ابتدا پیوند و سپس دامنه و پس از آن نرم‌افزار مدیریت وبلاگ نیز به طور کامل به سایت بهساد انتقال یافت. چند روز پیش بود که به اتفاق همکاران در بهساد، آن سال‌ها را و عکس‌های آن را مرور می‌کردیم. به قول خانم رحمانیان، آن موقع فضای بهساد با الآن فرق داشت. نمی‌گویم خوب‌تر بود و یا بدتر، به طور کلی متفاوت و البته کاملا مردانه بود. یعنی به جز مسئول دفتر، هیچ خانمی در بهساد کار نمی‌کرد. این روزها خب اما وضعیت فرق می‌کند و لازم به یادآوری است که از علاقه و عشق ذاتی من به بهساد ذره‌ای کم نشده. به هر جهت احساس می‌کنم که نوشتن وبلاگ(با تمام محافظه‌کاری‌ها و خودسانسوری‌ها) به مثابه حافظه فرهنگ سازمانی بهساد است و علاوه بر ایجاد شفافیت نسبی و انتقال تجربیات به سایرین، فضایی است که می‌توان خارج از چارچوب رسمی وب‌سایـت شرکت حرف زد و به نحوی خارج از کادر بود. در مورد وبلاگ چند تصمیم (تا حدی کبری) گرفته‌ام.

• قبلا تصمیم (نه چندان کبری) گرفته بودم که دوشنبه‌نوشت‌ها نیز به طور مرتب منتشر شود. نتیجه تصمیم این شد که انتشار مطالب به صورت تقریبا هفته‌ای دو بار صورت گرفت. از امروز تعهد می‌دهم که روزنوشت‌ها حداقل هفته‌ای دو بار به روز شود.
  
• خیلی سعی کردم که دیگران را برای نوشتن در روزنوشت‌ها تشویق کنم. متاسفانه این مسئله‌ای بود که خیلی جا نیفتاد. دوست می‌دارم که بهسادی‌ها(شامل کارکنان و دوستداران بهساد) بیشتر بنویسند. امیدوارم نویسندگان بهسادی روزنوشت‌ها بیشتر شوند.
  
• در مورد ترکیب و فضای نوشته‌ها به نظرم می‌رسد جای بازنگری وجود دارد. این‌جا گاهی در مورد مسائل داخلی بهساد نوشته می‌شود، گاه مشتریان و کمی هم در مورد فضای کسب و کار و فناوری اطلاعات. به یقین بازخورد خوانندگان محترم روزنوشت‌ها می‌تواند جهت‌گیری مناسبی را برای ادامه کار ترسیم نماید. به هرترتیب به این نتیجه رسیده‌ام که وجود عکس در روزنوشت‌ها خیلی می‌تواند به انجام وظیفه حافظه فرهنگ سازمانی کمک نماید. انتشار عکس‌ها بیش از پیش ادامه خواهد داشت.
  
• کار دیگر بسیار خوبی که یکی از دوستان از مروجان آن بوده‌است، داشتن مرامنامه برای روزنوشت‌ها است. سعی خواهم کرد مرامنامه روزنوشت‌های بهساد را تهیه و به تصویب بهسادی‌ها برسانم.
  

نکته دیگر این‌که، آنانی که من را می‌شناسند می‌دانند که من اهل تعارف و مجامله نیستم. این‌جا به دور از تعارفات رایج، لازم است تشکر و سپاس قلبی خودم را از تمام خوانندگان محترم روزنوشت‌های بهساد که با لطف زیاد وقت خود را صرف مطالعه نوشته‌ها نموده‌اند ابراز کنم. به یقین نظرات (داخل و خارج از روزنوشت‌ها) این عزیزان، به اصلاح حرکت روزنوشت‌ها کمک شایانی نموده‌است. وجود دوستانی خوب این‌چنین، یکی از انگیزه‌های بسیار مهم هر وبلاگ نویس برای ادامه کار می‌باشد.