دزدی در روز روشن
عرض شود که:
چند روز پیش بود که نرم‌افزار رهیاب همراه ۸۷ را خریدم، نرم‌افزار بسیار خوبی است، خدا خیرشان دهد، زحمت کشیده‌اند و نرم‌افزاری را تهیه کرده‌اند که نفع اول آن به مردم می‌رسد. امروز به ذهنم رسید که بد نیست در مورد کرک شدن نرم‌افزار هم تحقیقی داشته باشم. متاسفانه این نرم‌افزار هم به صورت قفل‌شکسته در اینترنت فراوان است و جماعت ایرانی! با ادعای ۲۵۰۰ سال تمدن و فرهنگ و تاریخ از یک طرف و اعتقاد به دین و کتاب و معاد از طرف دیگر، این دزدی علنی را رواج می‌دهند. البته من قصد و احتمالا صلاحیت پرداختن به بعد شرعی موضوع را ندارم. اما موضوع از جهت اقتصاد فناوری اطلاعات قابل اهمیت است. با دزدی نرم‌افزار ایرانی:
- پول، سرمایه، عمر و زحمات و تحصیلات چند فارغ‌التحصیل را به هدر می‌دهیم؟
- جلوی اشتغال چند نفر را می‌گیریم؟
- چقدر باعث نا‌امیدی شرکت‌ها در توسعه محصولات جدید می‌شویم؟
- چقدر باعث از بین رفتن شرکت‌های ایرانی می‌شویم؟
- چقدر باعث نا امیدی دانش‌آموختگان از کارآفرینی می‌شویم؟
وجود فرهنگ پذیرفته شده دزدی نرم‌افزار(البته ایرانی)، موید این موضوع است که شرکت‌های ایرانی نه تنها در تجارت با دولت ( Business to Government) با مشکلات جانفرسایی از طرف کارفرمایان خود روبرو هستند، بلکه با رویکرد به بازار عمومی و مردم (Business to Customer) نیز از اقبال چندانی برخوردار نیستند. و با مشکل‌توسعه نیافتگی و جهان سومی بودن روبرو هستند.
متاسفانه همین طور هست که می‌گویید. با توجه به این که تغییر این فرهنگ به این زودی‌ها امکان‌پذیر نیست شاید بهتر باشد به این فکر کنیم با این شرایط چطور می‌توان کار کرد؟
چند تا نکته را خدمتون عرض کنم.اولا وبالگتون را وقتی با فایرفاکس لود م یکنیم وقتی موس روی سر تیترها میره آدرس اون پست به همراه یک سری حروف ناخوانا نشون داده میشه.ضمنا وبلاگتوت با مرور گر گوگل کروم اصلا بالا نمی یاد.
متاسفانه این مشکلاتی است که فقط در کشور عقب مانده ای مثل ایران یافت می شود. همین بی فرهنگی هاست که باعث میشه خیلی ها این کشور رو برای همیشه ترک کنن.
نمیدونم چطور حاضرن برای صنعت های دیگر خودشان را پاره کنن تا مردم از اجناس ایرانی استفاده کنن، مثال بارزش صنعت خودروسازی، اما هیچکس دلش به حال صنعت مظلوم نرم افزار نمی سوزد.
راستی حرف آقای “بهروز” تائید میشه!
چو دزدی با چراغ آید گزیده تر برد کالا؟