آیا باید محیط اطراف را سرزنش کرد؟

در طول هفته موضوعات متفاوتی را به ذهن می‌سپارم که در مورد آن‌ها در وبلاگ بنویسم. اما در هنگام نوشتن وبلاگ یا موضوع را به کلی فراموش می‌کنم و یا موضوع دیگری پیش می‌آید. اما موضوعی که این‌بار از ابتدای هفته در نظر داشتم در مورد آن بنویسم، یکی از چالش‌های ذهنی است که مدتی در مورد آن فکر می‌کنم.

در بهساد به تکرار و باور یک جمله عادت کرده‌ایم که هرگز نباید محیط را سرزنش کرد از طرف دیگر وقتی می‌بینیم که از میان ۱۷۸ کشور در جهان، ایران رتبه ۱۳۵ مطلوبیت سرمایه‌گذاری را به خود اختصاص داده است و هم اکنون این رشد منفی است و یا اینکه که جایگاه ایران از لحاظ شاخص فضای کسب و کار نسبت به سال ۲۰۰۶ شش پله سقوط داشته و در میان ۱۷۵ کشور جهان رتبه ۱۱۹ را به خود اختصاص داده است، باز دوباره از خود می‌پرسم که آیا واقعا نباید محیط را سرزنش کرد؟!
واقعیت این است که وقتی در مورد این موضوع فکر می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که اشکالات زیادی در محیط پیرامون من وجود دارد، اما پیش و بیش از آن اشکالات زیادی در رفتار و مدیریت ما وجود دارد.آیا ما از تمام ظرفیت بازاریابی خود استفاده کرده‌ایم؟ آیا هیچ ضعفی در مدیریت ما در بهساد وجود ندارد؟ آیا همه تصمیم‌های ما درست بوده است؟ آیا ما آنچه را که در توان داشته‌ایم انجام داده‌ایم؟ به یقین پاسخ بسیاری از این سئوالات اگر کاملا منفی نباشد، مثبت هم نیست.

من فکر می کنم که گرچه می توان و باید عملکرد برخی از مسئولین را در مورد محیطی که مسئول آن هستند سرزنش کرد. اما هرگز نباید محیط را برای ضعف عملکرد خود سرزنش کنیم، چرا که هنوز خود سرزنش‌پذیر هستیم.

درک تفاوت این دو دیدگاه می تواند نقش مهمی در نحوه زندگی ما داشته باشد.