بر اساس قولی که داده بودم عرض شود که :
واقعیت این است که درباره نوشتن و ننوشتن در مورد سازمان نظام صنفی رایانه ای استان مرکزی و برگزاری نمایشگاه و مسائلی از این نوع مردد هستم. احساس می کنم که بیش از حد به آنها می پردازم . یعنی نوشتن زمانی فایده دارد که منجر به اصلاح شود. اما به یقین نوشتن من درباره آنها منجر به اصلاح آنها نمی شود. نوشتنی که منجر به حرکت و اصلاح نشود. غــرغر محسوب می شود و غرغر ذهن را محدود می کند و خود و خواننده را خسته . اما اینکه می گویم مردد ، از این جهت است که باور به وظیفه ای دارم مبنی بر وجود صدایی دیگر ، برای تلنگر ، برای حرکت…
بارها دوستان شفیق من را از نوشتن در این باب منع کرده اند و گاه بنا بر نصیحت آنان ننوشته ام. اما چنان این موج نابسامانی و باورهای ناصواب در حوزه فناوری اطلاعات استان ، آزاردهنده می شود که نوشتن تنها روزنه ای خواهد برای آنان که می خواهند بر مبنای دگراندیشی تنفس کنند.
به هر ترتیب درباب نوشتنی از این دست ، تغییراتی هم در تعدد و تکرار و هم از جنس کلمات خواهم داشت تا شاید ، مگر روزی اصلاحی …
و اما نمایشگاه الکامب:
- نمایشگاه الکامب مرکزی ، با تمام نقاط منفی و مثبت آن ، نماد یک حرکت در سازمان نظام صنفی بود. نفس هر حرکت از آنجا که نفی رکود محسوب می شود بر اساس عبارت “به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل ” ارزشمند است. اینکه افرادی خود را در معرض منتقدین دلسوز و گاه مغرض قرار دهند ، جسارت می خواهد و اینکه زمینه طرح نقدهای دلسوزانه مطرح شود، آگاهی آفرین است . بر خود فرض می دانم که از زحمات تمامی عزیزان در این زمینه سپاسگزاری کنم.
- من نمی دانم که مدرک زدگی در کشور ما چه زمانی به انتها می رسد. امروزه با اقدامات روز افزون دانشگاههای غیردولتی و دولتی گرفتن مدرک فقط کمی نیاز به پول دارد و زمان و آنچه که دیگر جایگاهی ندارد دانش است و زحمت و شب نخوابی . در این باره به تفصیل خواهم نوشت . دردناک اینکه در این آشفته بازار مدرک فروشی ، افراد زیادی هستند که تحمل چهار سال تحصیل به ظاهر مهندسی هم ندارند و یک شبه “مهندس” می شوند. اشاره خاص من به “مهندس” بازی در نمایشگاه است که به عنوان نتیجه مستقیم “مهندس “بازی در فضای فناوری اطلاعات استان مطرح می باشد. اینکه در کتاب نمایشگاه ، در وب سایت نمایشگاه و در گفتگوها و مذاکرات ، افرادی بدون داشتن مدرک مرتبط ، مهندس خطاب شوند ، نه تنها یک دروغ گویی آشکار ناشی از ضعف شخصیت محسوب می شود ، بلکه توهین مستقیم به تمام افرادی به شمار می رود که با زحمت فراوان به کسب عنوان مهندس نائل آمده اند. بهتر است که فضای فعالیت عمومی فناوری اطلاعات استان را محلی برای عقده گشایی های شخصی قرار ندهیم.
- شرکت برقکاران تعداد زیادی غرفه داشت. البته داشتن این تعداد غرفه بر اساس عبارت “دارندگی و برازندگی” هیچ اشکالی ندارد. اما مشهور شده بود که “الکامب” مخفف “الکترونیک ، کامپیوتر و برقکاران ” محسوب می شود. با شناختی که از آقای مهندس بدیعی دارم ، به یقین هدف ایشان حمایت مالی هر چه بیشتر از نمایشگاه بوده است.
- علیرغم تخفیفی که برای شرکتهای نرم افزاری درنظر گرفته شده بود. بازهم حضور نرم افزار در نمایشگاه بسیار ضعیف بود. ارائه چند CMS متن باز به زور محلی (Localize) شده و حضور یک شرکت که محصولات نداشته اش را تبلیغ می کرد ، در کنار چند CD فروش ، تمام بضاعت نرم افزاری نمایشگاه بود که به جهانیان! عرضه شده بود.
- به طور کلی نمایش سخت افزارهای نه چندان پیشرفته و کاملا عادی که در ویترین مغازه ها نیز یافت می شد، غرفه های غیر حرفه ای ، وجود غرفه های بلندگو فروشی و محافظ کارت سوخت و از این نوع …..تصویری زیبا از نمایشگاه ارائه نمی کرد. چاره ای نیست که باز تکرار کنم ” از کوزه همان تراود که در اوست “
- از این فرهنگ تملق بیزارم ، در طول مدت حضور در نمایشگاه بلندگوی نمایشگاه ده ها بار به خوشامد گویی از مقامات دولتی و گاه غیر دولتی که برای بازدید نمایشگاه آمده بودند پرداخت. به نظر می رسید مقامات دولتی از هر غرفه ای که بازدید می کردند ، یک بار هم باید متن خوش آمد گویی پخش شود. یک بار خوشامدگویی ادب است و دو بار قابل تحمل، بیش از آن تملق است و مشمئز کنند ه و سزاوار سرزنش . اما در پس این تملق ، تفکر انتظار حمایت صدقه ای وجود دارد. حمایت از بستن درهای استان به روی شرکت های خارج از استان ، انتظار خرید از شرکت های کم کیفیت استان و هزار نوع انتظار که در چارچوب اصول بازار و اقتصاد نمی توان برای آن تعریف خاصی پیدا کرد. بدیهی است که خصوصی سازی و اجرای سیاست های اصل ۴۴ ، بیش از آنکه به فروش شرکت ها نیاز داشته باشد ، نیازمند از بین بردن تفکر اقتصاد دولتی در فرهنگ اقتصادی فعالان این حوزه است.
- نهایت اینکه هنوز فرصت نکرده ام تمام عکس ها را از آقای مهندس رجبی بگیریم. تا شاید مگر روزی ، فرصتی…